Soms kwam ik tussen een paar andere klusjes naar de SVEM. Omdat ik niet alleen in de SVEM werkte lagen er soms wel 3 uur tussen bepaalde opnames en als de SVEM vrij was ging ik daar aan de slag. En als ik zelf in de SVEM werkte bleef ik een beetje langer om aan mijn probes te werken. Zo noem ik de kleine tunetjes die ik op de Fairlight maakte en die ook op deze site staan - ik doe er toch niets anders mee, behalve opgeven aan de BUMA/STEMRA. 
Er is natuurlijk de Engelse betekenis van het woord probe, maar er zit ook het Nederlandse woord "proberen" in, en dat is dus de tweede reden waarom ik deze tunetjes "probes" noem. (Ik zei toch dat ik van taal hield?). Vijf van mijn probes staan onder (en in) onderstaande foto.

Hier kun je klikken om de 5 verschillende "probes"  te horen - je kunt ook op elk persoon op de foto klikken.
Probe 1 is later gebruikt voor een programma. Ik heb geen opname van Probe 3, of ik weet niet waar (en wat!) het is. Daarvoor in de plaats een probe met een titel!. Triumph.
Ik heb ook geen gewonen opname van Probe 5, daarvoor in de plaats deze versie, die ik heb gebruikt voor mijn "Walhalla Symfonie". Het eeste deel is Probe 5 maar dan volgt de ARP 2500 rhythmtrack (die ik maakte voor Alpha Alpha), en waar ik een nieuwe melodie op schreef. Ik noemde dat twee stuk ProbeMCL, omdat ik MCL moest gebruiken in combinatie met de ARP rhythm track. Ik nam de ARP-sequence op band op en middels SMPTE tijdcode liet ik Fairlight IIx met de band meelopen. Nu noem ik het: Probe 5 plus.

Ik herinder me ook een hoorspel waar ik mee bezig was en waarvoor ik iets speciaals bedacht, dus ging ik 's avonds, na de opnames van het hoorspel, de SVEM in en maakte dit kleine liedje, dat we de volgende dag konden gebruiken.

Het komt uit een knap hoorspel "Het Vertrek" - een woord met twee betekenissen: "de kamer" of "het weggaan". In dit spel wordt de hoofdpersoon geboren (zijn vertrek uit de eerste kamer) en moet vervolgens van de ene naar de andere kamer. In die kamers gebeuren dingen, leert hij dingen en moet hij testen ondergaan om naar een andere kamer te mogen. Het doel in zijn leven (dat hoort hij in een van de kamers) is om naar een speciale kamer te gaan om iets te krijgen (hiervoor wordt het woord "precumonen" gebruikt, een woord zonder betekenis). Maar tijdens zijn reis, raakt het gebouw waarin de kamers bestaan, langzaam in verval. Aan het eind van het stuk zijn de meeste kamers ruïnes en kunnen niet meer worden bereikt. Uiteindelijk sterft de man, en begint een nieuw leven - want dat is wat het is: een "levensloop". En het einde veronderstelt ook dat we die levensloop steeds in een nieuw gebouw moeten volbrengen - wellicht tot we de "precumonen" hebben gekregen. Een pracht stuk. Regisseur was Willy Brill en de schrijfster van het stuk Ingrid van Delft.

In 1986 kwam Akai met de S-900 sampler. Het was 12 bits en dat was beter dan de Fairlight in de SVEM. De Fairlight IIx was slechts 8-bits!. Maar... de Fairlight III was ook al uit, maar was zeer duur. Dat was bovendien een 16-bit sampler met veel nieuwe mogelijkheden, zelfs audio editing. We waren onder de indruk, maar geld ervoor was er niet ........ nog niet!

In 1986 was de Firato en ons werd verteld dat we de SVEM daar moesten vertegenwoordigen. Ik wilde niet. Mijn argument was dat we daar waren op een enorm bedrijf als de NOS te representeren met een ouderwets 8-bit apparaat, terwijl misschien een stand verder Akai stond, met hun veel beter klinkende en 20 keer goedkopere 12-bit sampler. Ik had geen zin om voor gek te gaan staan!  Overigens werden voor twee nieuwe Jingle Productie Ruimtes bij de NOS twee S-900 sampler aangeschaft. Ik mocht collega's erop wegwijs maken, maar mocht zelf nooit in die JPR's werken - ik begrijp nog steeds niet waarom!
De chef waaraan we de Neeve mixer dankte, zorgde er ook voor dat we de nieuwe Fairlight III kregen. Ik weet nog steeds niet hoe hij het voor elkaar kreeg, maar dat deed hij. En we waren er erg blij mee.
De volgende foto is de enige die ik heb van de SVEM net de nieuwe Fairlight III.

De Fairlight III kwam en we moesten het een week later op de Firato presenteren. De Firato was toen nog een jaarlijkse beurs in Amsterdam (RAI) op het gebeid van Home Entertainement. Theo, Fred, John, Joost en ik werkten hard om de nieuwe Fairlight onder de knie te krijgen en we zaken elke dag, de hele dag, een week lang, in de SVEM.