My brother smiling at the camera and me listening to the radio.

Ik ben geboren in Nederlands Indië op10 augustus 1949. De onafhankelijkheid zou  Indonesië pas in december dat jaar krijgen, hoewel de Javanen daar anders over dachten.

In zeker zin ben ik het daar wel mee eens. Indonesië was in de tweede wereldoorlog immers van Nederland afgepakt door Japan, nadat Nederland aan Japan de oorlog had verklaard. Japan gaf Indonesië zijn onafhankelijkheid.

Na de tweede wereldoorlog, dat Japan verloor, wilden de Nederlanders Indonesië weer terug, maar daar was niet iedereen het over eens. Natuurlijk de Indonesiërs niet, vooral de Javanen, maar ook andere landen niet.  Het kostte twee lokale oorlogen, voor het gemak "politionele acties" genoemd, vele levens en politieke dwang van Amerika (die dreigede de Marshall hulp aan ons land te stoppen) voordat Nederland (onder Beel en Drees) gedwongen waren om Indonesië haar onafhankelijkheid te geven.

Toen mijn ouders en broer in 1947 naar Indonesië gingen was het dus nog steeds Nederlands Indië. De onafhankelijkheidsverklaring met Indonesië werd in december 1949 getekend, een paar maanden nadat ik was geboren. 

We bleven tot 1956 en in die jaren waren er een paar gebeurtenissen belangrijk voor mijn muzikale toekomst.

 

Ik kan me deze gebeurtenis niet herinneren, maar deze foto is genomen op een feestje in Bogor, Indonesië. Ik ben hier aan het zingen en het ziet er naar uit dat ik erg mijn best doe, terwijl het andere jongetje naar me kijkt met verwondering ;-) De reden dat ik deze foto laat zien is omdat in  Amsterdam, op de lagere school, ik ook veel zong, samen met een vriendje van mij. Later wilde ik niet graag meer zingen, maar zo nu komt het toch weer terug, zoals op deze site zal blijken.

Ik kan me ook een andere gebeurtenis herinneren en toen speelde ik zelf. Nou ja, zelf, ik had hulp van een man die mijn hand vast hield om op de Gong te slaan. Ja, inderdaad, een Gong, een van de instrumenten in een gamelan orkest. Het maakte kennelijk indruk op me, want ik kan het me nog herinneren - en ik kan me eigenlijk niet veel herinneren uit die jaren. Het was in een kampong naast ons huis in Oost-Java, waar we het laatste jaar van ons verblijf in Indonesië woonden,
Bij diezelfde gelegenheid speelde mijn broer op de beduk (drums).
Ik had hulp bij het spelen, maar mijn broer niet. Hij hield van trommelen en drummen.

 

Eerst moest ik me tevreden stellen met een "lucht-accordeon". het schijnt dat ik dat regelmatig deed en dat kon natuurlijk niet onopgemerkt blijven. Een oom van mij had een kleine accordeon en leende het aan me. Ik ging meteen True Love instuderen en kon het al gauw snel spelen. Zonder bladmuziek, want muziek lezen kon ik nog niet. Klaarblijkelijk had ik talent.

Mijn broers muzikaliteit en ook dat van mij hebben we niet van een vreemd. Mijn vader was in zijn jonge jaren drummer. Hij was de jongste orkestleider van Nederland en speelde met zijn band voornamelijk in Noord-Holland. De band heette The Merry Moochers. De foto hiernaast werd genomen in Amsterdam in het hotel Krasnapolsky waar ze in 1937 optraden.

You can click the photo to see it in large size.

Mijn broer Gerard wilde drummen, maar mijn vader wilde dat niet omdat zijn ervaring was dat je alleen iets aan een drum hebt als je met anderen kan spelen - in die dagen in ieder geval wel. Dus overtuigde mijn vader mijn broer om een ander instrument te kiezen. Mijn broer koos gitaar. Een goede keuze zou achteraf blijken. Dit betekende ook dat mijn broer en ik in verschillende soorten muziek geïnteresseerd waren: ik ging mee met de smaak van mijn ouders en mijn broer ging de kant op van country en Rock and Roll - hij was natuurlijk wel 4 jaar ouder dan ik.

>>>  Volgende