Het Begin Accordeon Connection Op mijn werk De SVEM Thuis: Toen ! Thuis: Nu !

Theo Rijsdijk, Fred de Beer en ik waren de eersten die gingen werken in de nieuwe studio: SVEM, Studio voor Verbosonica en Electronische Muziek. In 1983 begonnen we met plannen en in januari 1984 was de studio er. Het was gelokaliseerd in de voormalige VARA-studio, studio 2, een historische plek, want het was de eerste studio in Hilversum die speciaal voor radio doeleinden werd gebouwd. Het werd geopend in 1932. En in 1984 werd het de SVEM stduio, de modernste studio in Hilversum. Hoewel de mengtafel wel wat oud was.

SVEM-studio januari 1984

De SVEM begon dus in january 1984. Ad Visser, de bekende producer die veel voor de AVRO heeft betekend, was de eerste die in de studio ging werken, op uitnodiging van het NOB overigens. Cees Stolk was de musicus die met Ad samenwerkte - eigenlijk deed hij alle muziek - en ik was de technicus. Dat jaar werkten collega Fred de Beer en ik ook met Konrad Boehmer, componist van "serieuze" muziek.

Middelpunt van de studio was de CMI Fairlight IIx, een fantastische machine, maar erg duur. Verder hadden we vocoders, synthesizers, Linn Drum en allerlei appratuur voor effecten. Maar de eerste tekeninen van de komende economische maatregelen waren voor ons al feit. Eén miljoen gulden was er gereserveerd voor de SVEM. De eerste 100.000 was uitgegeven om VARA Studio 2 vrij te maken voor de SVEM, dus bleef er 900.000 gulden voor voor apparatuur.  Het eerste jaar mochten we 100.000 uitgeven voor de periode 1983.

De fantastische Drums van Roger Linn.

Met de Fairlight en andere syntheziers was de 100.000 al gauw geïnvesteerd. Dus voor het komende jaar 1984 konden we een deel van de 800.000 uitgeven, bijv. voor een nieuwe en betere mengtafel. MisEr werd ons medegedeeld dat er geen geld meer was.. Het bedrag van 800.000 gulden was geschrapt, voordat de SVEM zelfs geopend was.

In 1983 kwam de Yamaha DX7 uit. Wij konden die niet kopen, dus kocht ik er zelf een in 1984 en als ik in de SVEM werkte, nam ik die van mij mee. Ik heb de DX7 zowel voor de productie van Ad Visser gebruikt als voor mijn eigen opdracht.

Een van de programma's die ik erg graag deed, was "de Taalshow". Ik ben geïnteresseerd in talen en daar ging deze "show" over: Taal. Toen het programma de naam veranderde in "Wat een taal", wilden ze ook een andere tune hebben en mij werd gevraagd die te schrijven en te spelen. Ik ging akkoord, omdat ik al een idee op de plank had.

Fairlight en de 16-track taperecorder

De eerste dag dat ik de studio indook, besloot ik om een gedeelte van de tune te schrijven middels MCL, Music Composition Language. Het is een manier om muziek te noteren in de Fairlight, die het dan weer in MIDI omzet. Het duurde een eeuwigheid en ik heb het later eigenlijk niet meer gebruiktDus een deel van de tune is gedaan door het in Fairlight in te programmeren, maar het meeste van de begintune werd gewoon ingespeeld door mij op de 16-sporen recorder, die op de foto hier is te zien. (Ik heb de band nog steeds, maar niets om het op af te spelen!).
(Klik op de foto links om de hele tune te beluisteren).

 

Natuurlijk is een dergelijke lengte (2'32") veel te lang voor een radiotune. Maar het is zo opgebouwd dat het eenvoudig is om erin te knippen en er allerlei verschillende lengtes van te maken. Ik heb ook werkelijk een band gemaakt met deze tune in allerlei verschillende lengtes.

Daartoe moest ik een ook nog hetzelfde einde van de tune opnemen in een andere toonsoort, omdat de tune onderweg ook nog een van toonsoort verandert.
Deze tune werd gebruikt voor het einde van het programma. Voor de begintune moest ik nog wat doen met stemmen.
                     
(klik op de foto rechts om de begintune te horen)

Herco achter het Fairlight klavier

Maar ik maakte nog een tune voor dit programma, gedacht als tussentunetje. Voor dit tunetje gebruikte ik Fairlights "Rhythm Sequencer". De foto hieronder laat zien hoe deze eruit ziet. Als je op de foto klikt hoor je ook dit tunetje. Het werd later zelfs de begintune van het programma, toen "Wat een Taal" werd ingekort van 1 uur tot 30 minuten, dus was er geen tijd meer te verliezen met tunetjes.

Wat een Taal "Verbosonisch"

De SVEM nam veel tijd in beslag, want we waren er voor de klanten en bleven vaak hangen tot lang nadat de klanten weg waren. Maar ik deed naast de SVEM ook nog hoorspelen en allerlei andere programma's - 6 dagen in de week was vrij gewoon. En de werktijden waren nu ook niet bepaald regelmatig, vaak langer dan 10 uur en als ik drie klusjes op een dag moest doen zaten er gewoonlijk zo'n 12 uur tussen naar werk gaan een weer thuis komen. (en dat bij een woon-werk afstand van 30 minuten). En ik werkte natuurlijk ook in de weekenden (2 of 3 per maand), draaide nachtdiensten en vroegdiensten (5:30 am) en late diensten (tot 1:00 am) waren ook normaal. Maar we klaagden niet, want die uren werden uiteindelijk ook gecompenseerd. dus vier dagen vrij achter elkaar, zonder vrije dagen op te hoeven nemen kwam ook voor.

Maar er waren maar drie personen die in de SVEM werkten, dus kregen we er al gauw een paar man bij: Joost Brands en John van Waes. Joost was (en is) componist, net als ik,  en had ook eigen synthesizers en John van Waes werkte ook met de ARP synthesizers en deed hoorspelen.

VOLGENDE