Ik begon bij de Nederlandse Omroep Stichting (NOS) te werken in 1973 als assistent programma technicus, zoals dat genoemd werd. Nadat ik en acht anderen waren aangenomen, kregen we eerst een bedrijfsopleiding van 6 maanden, omdat het werk bij de radio heel specifiek is - toen was daar nog geen opleiding voor. Deze cursus werd gegeven in Hilversum in het vroegere  restaurant "Santbergen", dat de NOS had ingericht als opleidingsinstituut. Tegenwoordig heet dit de "Media Accademie".

Ik was assistant van 1973 tot 1976. Als assistent werkte ik in veel studio's waar ik de microfoons in het orkest moest zetten en in theaters in het hele land om te assisteren bij opnames van radio programma's en concerten.
Deze tijd was geweldig. Ik ging naar concerten van mensen als Ella Fitzgerald en Joe Pass, The Steve Miller Band, Charles Aznavour en vele anderen. Maar natuurlijk ook klassieke concerten, bijvoobeeld in het beroemde Concertgebouw in Amsterdam. Jammer genoeg heb ik geen foto's uit die tijd.

As an engineer I worked for all broadcasting associations, like the AVRO (general), KRO (Catholic), NCRV (protestant), VARA (Social-democratic), VPRO (social criticism), TROS (general), NOS and in later years EO (evangelical) and VERONICA (general). There were (and are) also a great number of small broadcasters. But none of the non-commercial broadcasters have their own technicians. They hired us (for free) from the NOS. The way the radio and television in my country works is very hard to explain, so I won't try it.

Ik heb ook iets anders gearrangeerd en wilde weten hoe partij voor de saxofoon-sectie zou klinken. Dus vroeg ik aan Piet Zonneveld, dirigent van het orkest van het KRO-programma "Van Twaalf tot Twee", of de saxgroep het voor me wilde spelen. En dat deden ze en ze pakten het serieus aan. Prima gozers waren dat! Leider van de saxgroup was Karel Reys, broer van de bekende Nederlandse jazz-zangeres Rita Reys. Hij gaf me nog wat adviezen, bijv. over het bereik van de instrumenten. Saxofoons klinken nu eenmaal niet zo mooi als ze hoog spelen - dit is iets waar ik nog steeds rekening mee houd als ik op een keyboard een gesamplede saxofoon bespeel.

In 1976 begon ik met het maken van een montage dat ik mezelf als opdracht gaf toen ik klaar was met de opleiding op Santbergen. Ik noemde het "Muzikollage", een samenvoeging van de woorden "muziek" en "collage". Het idee was om muziek op platen te arrangeren. Ik kon dan de muziek op de platen manipuleren zoals ik het wilde hebben. Soms gebruikte ik maar een paar seconden van een bepaalde plaat, om die als brug te gebruiken naar een andere plaat. Sommig platen werden langer gebruikt (soms helemaal) of sneller of langzamer afgedraaid, gelooped en gedeeltelijk soms achterstevoren gedraaid. 
Ik gebruikte alleen band, een band-spinner (waarmee je een band sneller of langzamer kan laten lopen) en galm. Ik maakte twee van dat soort programma's, elk van ongeveer 40 minuten, en het duurde 3 jaar om ze te maken (in mijn eigen tijd natuurlijk). En ik heb veel platen moeten kopen in die tijd. Een van die programma's, hoewel iets ingekort, werd in 1980 uitgezonden door de KRO in het programma "Raufaser".
Ik wil graag een paar fragmenten hiervan laten horen, zonder verdere commentaar. Er zijn 8 fragmenten, 4 van elke montage. Als je op het woord "Muzikollage 1" klikt, zie je een beschrijving van een deel van de eerste Muzikollage.

Disclaimer: Het is niet mijn bedoeling om andermans muziek op mijn site te publiceren. Dit zijn echter fragmenten van bestaande platen, op verschillende manieren gemonteerd. Ik wil alleen maar laten horen wat je kunt doen met het "arrangeren" van bestaande muziek.

Maar we speelden hoofdzakelijk voor onszelf en repeteerden in een studio die op dat moment vrij was, meestal in het voormalige VARA gebouw (tegenwoordig het Muziekcentrum van de Omroep MCO).

Hier in studio 8 zie je alle leden van de PT-band behalve trombonist Bert van Dijk. Van links naar rechts: Ferry Sluyter, Jan Stellingwerf, Ruud Kars, Herco de Boer, Paul Schoenmakers, Hugo Vogel en Peter van den Hoogen.